Term Leder bij wet beschermd

In een eerdere column in dit magazine schreef ik over de wildgroei aan termen als eco-leer, vegan leather, recycled leather, synthetisch leer, die voor veel verwarring zorgen. Men probeert in te haken op populaire ontwikkelingen en wekt graag de suggestie dat het echt leer en bovendien milieu- en diervriendelijk is. 

Maar waarom is dit zo erg? Los van het feit dat het onjuist is, worden we voor de gek gehouden en kopen consumenten, omdat men ongestraft deze termen mag gebruiken, iets wat lijkt op leer maar het niet is. Het lijkt zo te zijn dat als je iets ‘toevoegt’ aan de term leer (zoals eco, recycled), het mag. 

Velen van ons denken ook dat als ze het ‘echt leder’-teken zien (de bekende ‘huid-vorm, al dan niet met de tekst echt leder of genuine leather erin) dat ze ook met echt leder te maken hebben. Helaas is dit geen garantie. Fabrikanten, marketeers, reclamemensen gaan heel creatief met het begrip leer om. En zolang er geen duidelijke definitie is, zolang er niet exact staat beschreven waar het aan moet voldoen, zal er ook misbruik van gemaakt worden. 

Het gekke is dat de Europese Unie de neiging heeft om alles tot in het extreme te willen vastleggen. Een van de bekendste voorbeelden van de Europese regelzucht is het voorbeeld van een banaan. Niet de natuur, maar de EU bepaalt hoe de kromming van bananen moet zijn. Hoe is dan mogelijk dat een term als leer niet of niet voldoende is vastgelegd, laat staan beschermd? Het is immers zo eenvoudig. Materialen die niet van dieren afkomstig zijn, kunnen geen leer zijn. Gelukkig is na een jarenlange lobby van de Italiaanse vereniging van leerlooierijen (Unic) een doorbraak bereikt en in Italië, de bakermat van de leerindustrie, een wet aangenomen die de term Leder beschermt. 

De nieuwe wet stelt niet alleen een correcte terminologie vast: ze stelt ook een verbod in op het gebruik van de termen leder, huiden en bont (pelle, cuoio, pelliccia) ook als voor- of achtervoegsels om materialen te identificeren die niet zijn afgeleid van de overblijfselen van dieren, zoals het tegenwoordig voorkomt met de onorthodoxe termen veganistisch, eco-leder, recycled leather en dergelijke synthetische of andere alternatieve materialen. 

En niet onbelangrijk; deze nieuwe wet geeft een duidelijk signaal af op het gebied van namaak, vooral om de consument te beschermen en ervoor te zorgen dat hij weet wat hij koopt. Door deze doorbraak en wettelijke verankering kan de namaak-industrie nu ook daadwerkelijk worden aangepakt. Helaas nu nog maar op een paar plekken, maar het begin is gemaakt. 

Het wachten is op Europese regelgeving die de bescherming van ‘leder’ gaat bieden in alle lidstaten. Tot nu toe is dit alleen in Italië en Duitsland het geval. En dan hebben we het alleen nog maar over Europa. Er is dus nog een ‘wereld te winnen’. Dat er maar snel meer landen het goede voorbeeld mogen volgen!